‘Ik doe veel dingen puur op het gehoor’

“Ik ben visueel gehandicapt, maar ik houd wel van sport. Ik volg het via de radio.” Aan het woord is Wil Schapendonk uit Udenhout. Hij raakte sinds de jaren 70 van de vorige eeuw (bestuurlijk) actief bij diverse plaatselijke clubs. Sport hij zelf ook? “Ik wandel veel met mijn vrouw en zit weleens op de tandem.”

Iemand nodig om van alles te regelen

“Ik had een aantal vrienden die sportief waren aangelegd. Zij zijn een voetbalclub begonnen en hadden iemand nodig om van alles te regelen. Ik zei: dat wil ik wel, daar ga ik voor. Het is geen vereniging maar een club van vrienden. Zij zijn toen veldvoetbal gaan doen. In 1978 is dat omgezet in een zaalvoetbalteam en dat doen we nog steeds. Dat is overgegaan van vader op zoon. Ik zorgde voor een sponsor en doe de administratie. Het is een all-in verhaal. ik ben zelfs coach. Ik herken de spelers aan hun stem en op basis daarvan weet ik goed waar ze lopen. Dat doe ik puur door goed te luisteren.”

Laat mij dat maar even trekken

“In de jaren 90 ging onze zoon bij de ponyclub. We gingen vaak met hem mee naar de club. Toen bleek dat ze een voorzitter zochten. Ik heb dat een aantal jaren gedaan. Ze wilden naar een fusie met de paardrijclub en ik heb dat begeleid. Daar is toen een nieuw bestuur voor aangesteld. Laat mij dat maar even trekken, dacht ik.”

“Onze rijhal was verouderd en aan vervanging toe. Dat viel samen met de herstructurering van het sportpark in Udenhout. Omdat ik wat ervaring had met de clubs ben ik gevraagd om voorzitter te worden van de Stichting Sport en Promotie-evenementen Udenhout. Daar heb ik ja tegen gezegd. Dat heeft geresulteerd in een nieuwe rijhal, met hulp van de gemeente en de Stichting Waarborgfonds Sport. De stichting is de eigenaar van de rijhal en het wordt verhuurd aan de paardrijvereniging en de petanque-vereniging.”

Ook voor mij aangevraagd

“Ik had een Koninklijke onderscheiding aangevraagd voor de secretaris en penningmeester van de Stichting Sport en Promotie-evenementen Udenhout. We hadden samen hard gewerkt aan de nieuwe rijhal. Toen ik aankwam op het stadhuis zei ik wie ik was. Toen bleek dat ik zelf ook een lintje zou krijgen. Degene voor wie ik het had aangevraagd had het ook voor mij aangevraagd. Dat was een volslagen verrassing. Ik moest wel even schakelen maar ik vond het in ieder geval heel leuk. De burgemeester refereerde in zijn speech aan mijn visuele handicap en dat ik veel dingen puur op het gehoor doe. Daar moest ik even bij nadenken en het is toch iets speciaals. Ik ben al blind vanaf mijn geboorte. Ja, ik loop soms tegen problemen aan maar ik weet er toch het beste van te maken. Achteraf had de vereniging een receptie voor ons georganiseerd. Normaliter doe ik dat zelf. Achteraf zei ik tegen mijn vrouw: dat was wel heel leuk.”