‘Ik opereer liever op de achtergrond’

“Actief zijn en mensen helpen, dat zit in mij. Volgens mij komt dat doordat ik een zus had met een beperking. Zij kreeg alle tijd en aandacht van mijn ouders. Als ik kon helpen, dan deed ik dat gewoon. Toen mijn ouders waren overleden, werd ik haar mantelzorger en kwam ik in de ouderraad van het verzorgingshuis.”

Dat komt vanzelf op me af

“Sport is mijn uitlaatklep. Tennis, schaatsen, maar vooral korfbal. Als jongen woonde ik in een straat waar iedereen op korfbal zat, dus ging ik daar ook bij. Dat is altijd gebleven. Ik doe veel binnen de verenigingen waar ik lid van ben. Dat komt vanzelf op me af; daar hoef ik niks voor te doen. Het is wel een probleem geweest om nee te zeggen, maar inmiddels gaat dat beter. Ik moet het wel leuk vinden.”

“Via mijn echtgenote ben ik betrokken geraakt bij streekmusicals. Met een groepje mannen hebben we een decorgroepje opgericht. We bouwen ook decors voor basisschoolmusicals en voor voorstellingen van mensen met een beperking. En toen ik met pensioen ging, kreeg ik meer tijd. Via mijn zoon ben ik betrokken geraakt bij het inrichten van hulptransporten naar Bosnië.”

Heel normaal

“Met het lintje ben ik even op de voorgrond gekomen, maar eigenlijk opereer ik liever op de achtergrond. Het was een totale verrassing. Ik zag opeens mijn kleinzoon met een bos bloemen en mijn dochter die mij haar telefoon gaf. Dat bleek de burgemeester te zijn die vanwege corona de lintjes niet kon uitreiken. Een bevestiging dat ik goed bezig ben, al is het voor mij allemaal heel normaal. Later is de burgemeester alsnog bij mij thuis geweest: een heel feestelijk moment.”